♡♡
En toen waren ze er!
Maar voordat ze er waren maakten we er
best een studie van hoe en wat het handigst was met een tweeling.
Want dat het heel anders zou zijn dan met één kindje, daar waren we
al snel achter ;-)
De grote zoektocht naar informatie kon
beginnen. Eerst de zoektocht naar dé kinderwagen. Wij wilden een
goede, voor lange wandelingen. We vonden, na een speurtocht op het www, een heerlijke kinderwagen
waar we heel veel plezier van gehad hebben.
Daarna zocht ik informatie over borstvoeding bij meerlingen. Want dát ik borstvoeding wilde gaan
geven, daar was ik zeker van. Helaas was de omgeving, en zelfs
verpleegkundigen in het ziekenhuis, daar minder zeker van. Zo jammer
want het kan ook gewoon met een meerling. Nu wilden de jongens niet
live bij mij drinken maar met kolven kon ik het toch gewoon geven.
Het was even plannen in het begin maar na een tijdje zat het er zo in
dat het gewoon erbij hoorde. Voordeel van het kolven was ook wel dat
ik even een kwartiertje voor mijzelf had. Een verplicht rustmomentje
;-)
Een geboortekaartje vinden voor een
meerling was ook nog niet zo eenvoudig. Veel keus was er niet en dat
wat we vonden, vonden wij niet echt mooi. Totdat we dit mooie en
leuke kaartje tegenkwamen. Gemaakt door Marit de Wolf en helemaal naar onze smaak aangepast. Ook de volgende kaartjes voor
broer en zus maakte zij en zo hebben we nu een mooie verzameling
kaartjes die nu als schilderijtjes een mooi plekje in mijn 'hok' hebben gekregen.
Veel heb ik gehad aan 'Het Tweelingenboek'. Veel ervaringsverhalen en goede informatie. Ook
werden we lid van de NVOM (Nederlandse Vereniging voor Meerlingen) en
ging ik meelezen en meeschrijven op het meerlingenforum. Heerlijk om
met andere meerlingenouders met kindjes van dezelfde leeftijd
ervaringen te kunnen uitwisselen. Zeker toen ze nog erg klein waren.
Want dát het soms best pittig was, dat was zeker! Zo was het soms
een heel gepuzzel als er eentje wakker werd voor een voeding, ging ik
dan de ander ook voeden? Hidde was de lichtste bij de geboorte maar
dat wilde hij heel snel inhalen en dus kwam hij vaak voor een
voeding. Teun was een heel rustig jongetje en wilde niet zo vaak een
voeding. Pas na veel gepuzzel kwamen we er achter waarom Teun niet zo
graag melk wilde: hij lust geen melk. Toen niet en nu nog niet; geen
mamamelk en geen koeienmelk. En na een half jaar geworstel met voeden
(soms had hij na een uur nog maar 20cc gedronken) en te weinig groei
kreeg hij tijdelijk een sonde om toch maar melk binnen te krijgen.
Gelukkig ging hij met een jaar wel goed eten en drinken en kon de
sonde eruit. En nu is het een heerlijke eter.
En zo zijn er nog talrijke voorbeelden
van de beginfase. Het was druk maar als ik nu de foto's terugkijk was
het ook zo mooi, twee van die kleine hummeltjes die iedere keer
elkaar weer opzochten. Dat deden ze toen al en nu nog.
♡♡
Benieuwd naar meer tweelingverhalen? Kijk bij Effie voor alle deelnemers
Wij maakten vroeger wel eens grappen over paarden die geen hooi lusten, maar een baby die geen melk lust is wel het toppunt denk ik. Lastig lijtk me dat, fijn dat het goed gekomen is met de eetlust!
BeantwoordenVerwijderenDat was ook iets wat de kinderartsen nog niet eerder meegemaakt hadden. Gelukkig is het nu een heerlijke eter en drinker. Alleen dus geen melk ;-)
VerwijderenLeuk stuk heb je weer geschreven! Ik ben ook helemaal weg van jullie geboortekaartjes en vooral omdat ze zo leuk bij elkaar passen.
BeantwoordenVerwijderenDankje! Wij vinden de kaartjes ook nog steeds erg leuk :-)
VerwijderenWat een heerlijk stel, zo lief dat handje tegen de wang van z'n broer! En een erg leuk kaartje ook.
BeantwoordenVerwijderenEr zij veel foto's dat ze elkaar steeds weer even willen voelen, zo lief.
VerwijderenLekkere jongens ;-)
BeantwoordenVerwijderenLeuk kaartje! Het geboortegewicht van Hidde viel me gelijk op; dat is hetzelfde als die van Tes! Daarnaast heeft de ontwerpster ervan een hele leuke naam ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk heb, vanwege mijn grafische achtergrond, de geboortekaartjes van onze kids zelf ontworpen. Ook die van Kaj en de meiden lijken qua stijl heel veel op elkaar en hangen (op meerdere plekken) nog steeds in huis te pronken.
Wat ik ook heel erg herken is het verkrijgen ("vreten") van informatie over tweelingen destijds. Het Tweelingenboek heeft ons veel leesplezier gegeven en werden wij uiteraard ook lid van de NVOM. Op het meerlingenforum heb ik ook wel eens wat gepost en was lid van andere meerlingfora; heel fijn om ervaringen te delen met lotgenoten! Nu ze groter zijn heb ik die behoefte iets minder, maar het blijft leuk om ervaringen te delen met andere meerlingouders!
Wat toevallig dat ze precies hetzelfde geboortegewicht hadden :-)
VerwijderenWat mooi dat je zelf de kaartjes hebt gemaakt. Ik ben wel benieuwd..
Wij zijn nu ook geen lid meer van de NVOM en ook op het forum schrijf ik nog nauwelijks. De behoefte is nu een stuk minder al blijft het leuk om contact te hebben met andere meerlingouders.